Η πόλη των ασημουργών, η πόλη των μύθων και των θρύλων, η πόλη των γραμμάτων και των τεχνών. Μια σειρά από επωνυμίες που ορίζουν τους άξονες διαπραγμάτευσης του τοπικού. Μια διαδοχή οπτικών και αναπαραστάσεων του παρελθόντος ενταγμένη στον παροντικό χρόνο της πόλης. Το ασημικό υποδέχεται και αποχαιρετά τον επισκέπτη ως σήμα κατατεθέν στις δυο εισόδους της πόλης.
Είσοδος σε ένα παρόν φορτισμένο ιδεολογικά με τα σύμβολα του παρελθόντος το οποίο αξιοποιείται και μετουσιώνεται δημιουργικά στην προοπτική της τοπικής ανάπτυξης. Ένα παρελθόν το οποίο μετέχει δυναμικά στην διαπραγμάτευση και την συγκρότηση της εμπειρίας της τεχνικής στο σήμερα. Η τέχνη της αργυροχοΐας αναμφίβολα εξακολουθεί να δίνει το στίγμα της στην πόλη των Ιωαννίνων.
Πρόκειται για μια τέχνη η οποία στην πορεία γνώρισε πολλές διακυμάνσεις παρ’ όλα αυτά κατόρθωσε να παραμείνει ζωντανή έως τις μέρες μας αναπαράγοντας τους τύπους εκείνους που εντάσσουν το περιεχόμενο της στην σφαίρα της δημιουργικής μεταβίβασης και όχι της στερεότυπης αναπαραγωγής. Μέσα από τον λόγο των τεχνιτών απορρέει η βεβαιότητα ότι αισθάνονται συνεχιστές της τοπικής παραδοσιακής τέχνης.
Δείγματα εκκλησιαστικής τέχνης στο εκθετήριο του Κέντρου Παραδοσιακής Βιοτεχνίας Ιωαννίνων
Επενδύοντας στην κληροδοτημένη γνώση του παρελθόντος οι σημερινοί τεχνίτες επιχειρούν και εφαρμόζουν την ανανέωση. Μια ανανέωση ο χαρακτήρας της οποίας συμβαδίζει με τις αισθητικές τάσεις της εποχής ανταποκρινόμενος στις ανάγκες του αγοραστικού κοινού. Παράλληλα όμως διαφυλάσσει την έννοια της παράδοσης.
Η τέχνη της αργυροχοΐας είναι παρούσα και ενεργή. Κατόρθωσε να συμβαδίσει με την εξέλιξη των δεδομένων του καιρού και του τόπου, να προσαρμοστεί χωρίς να απολέσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της και να εκφράσει την δική της δυναμική και την δική της οπτική. Η ίδια αυτή δυναμική που την ανέδειξε, την βοήθησε να διατηρήσει την ζωντάνια της χωρίς να εγκλωβιστεί στα προκατασκευασμένα εκφραστικά και αισθητικά σχήματα του παρελθόντος.
Οι φορείς της αποτελώντας τους κατόχους μιας εξελισσόμενης παράδοσης ,ξεπέρασαν τα όρια της στείρας επανάληψης των παλαιών προτύπων και έδρασαν και οι ίδιοι δημιουργικά, εμπλουτίζοντας την τέχνη και την τεχνική τους με νέες φόρμες και σχήματα. Οι τεχνίτες αυτοί εξακολουθούν να συγκροτούν μια ιδιαίτερη κοινότητα στο εσωτερικό της οποίας επιβιώνει ο αξιακός χαρακτήρας της τέχνης.
Η εποχή των μεγάλων εργαστηρίων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μάστορες όμως υπάρχουν ακόμη. Δουλεύουν το ασήμι και σκαλίζουν επάνω σε δίσκους και επάργυρα αναμνηστικά τις μνήμες και τα σύμβολα του παρελθόντος και του παρόντος του τόπου. Η πόλη των ασημουργών εξακολουθεί να αναπαράγει τον αισθητικό κώδικα του παρελθόντος στα πλαίσια μιας δυναμικής η οποία θα υπάρχει όσο θα υπάρχουν και τα εργαστήρια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου